هیتلري که هیچ کس نمی شناسد

« هیتلري که هیچ کس نمی شناسد »

به قلم بالدور فن شیراخ، رهبر جوانان هیتلري

آن کسی که بخت مساعدي دارد تا در کنار پیشواي آلمان نوین کار کند، همیشه تحت تأثیر جنبه هایی از آدولف هیتلر قرار می گیرد که عموم مردم آنها را نمی بینند.

<
در واقع، این یک شلاق سگ است که پیشوا امروز به یاد زمانی آن را حمل می کند که در آن زمان به
هیچ وجه نمی توانست اسلحه حمل کند. در آن زمان شلاق تنها وسیله دفاعی او بود...>>

این کتاب هیتلر را با وضوح و شفافیتی بیشتر، به حوزه اي فراتر از دوستان او نشان می دهد. آنچه پیشوا آدولف هیتلر براي مردم خود می خواهد معلوم است و امروز توسط میلیون ها نفر احساس می شود. این وظیفۀ مورخان خواهد بود که این احساسات و آگاهی را به واژه تبدیل کنند، زیرا که وظیفۀ آنها این است که هیتلر را به عنوان یک شخصیت تاریخی به آیندگان عرضه کنند. براي بسیاري سال ها نمی توان چنین کتابی را دربارة پیشوا نوشت، زیرا که آیندگان با فاصلۀ زمانی بیشتر، توانایی بیشتري هم براي قضاوت دارند.

هنگامی که نبرد آغاز می شود... این عکسی از هیتلر مربوط به سال 1919 است، یعنی در آن زمان که
هیتلر، در نشست هایی که همواره بزرگتر و عظیم تر می شدند، مردم آلمان را به پایداري فراخواند.

این کتاب متفاوت است. آلمانی ها به درستی می پندارند که رهبران آنها تا حدودي یک ترکیب از توانایی و شخصیت هستند (زیرا که این مسأله به قوانین درونی و طبیعت آنها مربوط است). آنها می پندارند که رهبرانشان در زندگی خصوصی خود نیز یک نمونه خواهند بود. این موضوع، عشق و اعتباري را نشان می دهد که دو فرزند بزرگ ملت ما، گوته و فریدریک بزرگ، از ملت ما کسب کرده اند. این مسأله همچنین عشق شدید به آدولف هیتلر را شرح می دهد، عشقی که هر روز ناسیونال سوسیالیست ها را به خون دادن و مردن هدایت می کند، عشقی که همه ما را در معرض خطر یا زندان قرار داده است. من مایلم به دو صفتی که فکر می کنم در منش آدولف هیتلر نیرومند تر از همه می باشند، تأکید کنم: استقامت او و نیک منشی او. اینها مشخصه هایی هستند که این کتاب نشان می دهد. اگر هیتلر در حال اتومبیل رانی در مناطق آلمان باشد، توسط جمعیت شاد کارگران ساختمانی احاطه می شود، یا اگر او در کنار یک رفیق کشته شده، با تأثر و آشفتگی عمیق خود بایستد، نجابت و مروت او اغلب بدون صدا به آنهایی که براي نخستین بار او را می بینند، چه پیر باشند و چه جوان، ابراز و ارائه می شود. این کتاب با عکس هایی که عمدتا منتشر نشده اند، می تواند تجربه و احساس آدولف هیتلر را به فراتر از محفل هاي جنبش ناسیونال سوسیالیست گسترش دهد. اي کاش آنها احساسات ما را داشته باشند که سال ها با او کار کرده ایم و آموخته ایم که به او افتخار کنیم و او را دوست بداریم. سایه این مرد امروز بر روي آلمان قرار دارد. بسیاري از یک معجزه در شگفتند: پس از تسلط کامل مارکسیسم، تنها یک چهره ملت را دگرگون می کند. مشهور بودن در بسیاري موارد باعث می شود که از شخص عکس گرفته شود. آدولف هیتلر همیشه کوشش کرده که از عکس گرفتن دوري کند. دوازده سال پیش، هنگامی که نام او براي نخستین بار روي به مشهور شدن نهاد، او یک مخالف دوربین اعلام شد. حتی در آن هنگام مطبوعات مصور جهان کوشش کردند تا یک عکس از پیشوا بدست بیاورند.

قدیمی ترین عکس پیشوا در آغاز فعالیت سیاسی او. اهداي پرچم ها در میدان مارس در مونیخ در سال
.1923

اگرچه موفقیتی کسب نکردند. با وجود پیشنهاد مبالغ قابل توجه، هیتلر هرگونه درخواستی براي عکس گرفتن را رد کرد. را در باب «؟ هیتلر چگونه نگاه می کند » یک مجلۀ هزلی مهم در آن روز ها مقاله اي تحت عنوان اینکه مردم تصور می کردند که هیتلر چگونه به نظر می آید و چه ظاهري دارد، با یک مجموعه از کاریکاتور هاي بیدادگرانه منتشر کرد. مقاله این حقیقت را تشریح کرد که مردم درباره هیتلر صحبت می کنند، خواه او را ستایش کنند یا سرزنش، اما نمی دانند که او چه ظاهري دارد. در آن زمان، یک روزنامه برجستۀ امریکایی از عکاس مونیخی هاینریش هوفمان درخواست کرد که یک عکس از رهبر حزب کارگران ناسیونال سوسیالیست آلمان فراهم کند. هوفمان با کمک دوست خود دیتریش اکارت، کوشش کرد که یک فرصت خوب براي عکس گرفتن پیدا کند. کوشش او عقیم ماند. او پیشوا را در حالی یافت که داشت به سوي اتومبیل گام بر می داشت، اما درست هنگامیکه آماده بود عکس بگیرد، سه نفر از همراهان پیشوا او را قاپیدند، در حالی که هیتلر دور می شد. بعدا هوفمان شانس بهتري داشت. او یک عکس گرفت، اما هیتلر درخواست کرد که آن عکس را منتشر نکند. هوفمان از خواسته هاي پیشوا اطاعت کرد، و بعدا به عنوان پاداش حقی انحصاري براي تولید عکس هاي جنبش ناسیونال سوسیالیست دریافت کرد. هیتلر به زودي ارزش تبلیغاتی عظیم عکسبرداري براي جنبش ناسیونال سوسیالیست را تصدیق کرد. در حالی که روزنامه ها درباره شکست نشست هاي ناسیونال سوسیالیستی سخن می گفتند، هوفمان مناظر کاملی از نشست هاي وسیع پیشوا تولید کرد و دروغ هاي دشمن را تکذیب نمود.

پس از یک نشست 3 ساعته، پیشوا با خستگی از میان صفوف رفقاي اس آ و اس اس و در میان شادي
هزاران نفري که اکنون یک ایمان و امید جدید دارند، گام بر می دارد.

دوستی صمیمانه میان آدولف هیتلر و رزمندة قدیمی او هوفمان، زود آنها را تبدیل به همراهان دائمی در سفر کرد، و این مسأله به هوفمان فرصت داد عکس هایی بگیرد که تنها توسط کسی می توانست گرفته شود که به پیشوا نزدیک است.قدرت واقعی این کتاب چنین است: هدف این کتاب یک تلقی ادبیانه از زندگی پیشوا نیست، بلکه ترجیحاً یک نمایش واضح از آنچه می باشد که واقعاً رخ داده است. هیتلر داراي یک روح همگانی است. کثرت وجود او را نمی توان با 100 عکسی که از میان هزاران عکس انتخاب شده اند، ابراز داشت. این عکس ها تنها برخی از جنبه هاي شخصیت یگانه او را نشان می دهند. تقریباً کمتر کسی می داند که هیتلر مشروب الکلی نمی نوشد، یا سیگار نمی کشد، یا اینکه او یک گیاهخوار است. او بدون اصرار بر اینکه کسی از الگوي وي پیروي کند، حتی در صمیمی ترین محفل خود، همچون آهن به اصول ثابت خود پایبند است. او به طور شگفت انگیزي سخت کار می کند. او نه فقط تشکیلات عظیم جنبش ناسیونال سوسیالیست را هدایت می کند، بلکه سفر هاي زیادي براي سخنرانی انجام می دهد. او امروز در کونیگزبرگ است، فردا در برلین، روز بعد در مونیخ، و تمام اینها با کمترین میزان خواب انجام می شود، زیرا که پیشوا معمولاً تا ساعات اولیه صبح کار می کند. یاوه هاي زیادي درباره زندگی خصوصی او شیوع یافته است. در این باب سخنان اندکی می گویم. بیشترین خوشی هیتلر کتابخانه اش با حدود 6,000 جلد کتاب است. او فقط آنها را برگ نزده است، بلکه آنها را خوانده است. بخش بیشتري از کتاب ها درباره معماري و تاریخ هستند.

در قطار. هنگامی که زمستان جاده ها را براي اتومبیل ها غیر مستعد می سازد، پیشوا با قطار سفر می
کند. در غیر این صورت، پیشوا همیشه در اتومبیل خودش سفر می کند که یک مرسدس بزرگ است و
او را به طور ایمن به مقصد می رساند و زمان را نجات می دهد

هیتلر در هر دو موضوع توانایی استادانه اي دارد. براي او هنر ضروري می باشد و موسیقی بالاتر از همه چیز است. اگر هنرمندان می دانستند که می خواهم براي هنر آلمانی چه کاري انجام دهم، » ، چنانکه او می گوید «. هیچ یک از آنها با من ضدیت نمی کردند مردم ساده گمان می کنند که هیتلر یک زندگی راحت دارد، هشت ساعت کار می کند و سپس به یک کافه می رود. اندکی از مردم می توانند بار هاي سنگینی که بر دوش هاي او قرار دارند را تصور کنند. عصر ما شاید به این مرد بزرگ افتخار کند و او را دوست بدارد، اما قادر نیست که بزرگ منشی حقیقی او را درك کند. نیازي به این مساله نیست. براي ما تنها لازم است که با احترام به شخصیت نیرومند پیشوا بنگریم، و از خداوند سپاسگذاري کنیم که ما را تنها نگذاشته است.

آبشخور:;کتاب پیشوا تاریخ ساز میشود نوشته حمید رضا نیک بخش